Hallo allemaal,

Erg bedankt voor de berichtjes de laatste weken. Het is onderhand al weer een dikke 3 weken geleden dat mijn ouders, mijn zusje en mijn tante hier voor 2 weken op bezoek zijn geweest. Buiten de gebruikelijke toeristen-attracties was natuurlijk de hoofd-attractie een klein bundeltje trots 🙂

Het was echt geweldig op mijn vader, mijn moeder, mijn zusje en tante Gretha hier op bezoek te hebben. Gedurende 2 weken hebben we de dierentuin bezocht, menig ritje rond Singapore gemaakt en ook een dagje het water over gevaren naar een eiland in Indonesie. Voor mij ook de eerste keer naar dat eiland (ongeveer 4e keer naar Indonesie) en dat was erg indrukwekkend voor iedereen. Het leven is daar toch weer een stuk anders dan wat wij gewend zijn. Een comfortabel leven is voor ons de gewoonste zaak van de wereld en we klagen vaak over “he, wat gaan we vanavond weer eten”, in plaats van “hebben we vanavond wel eten?”. Je leert dingen toch meer op prijs te stellen dan gewoon. Dit was vooral leuk om mee te maken met mijn familie, die eigenlijk alleen de “luxe” in Nederland en Singapore kennen. Elke dag eten op tafel, een dak boven je hoofd en kleren om je lichaam zijn de hoofd-noodzaken van het leven en om te zien hoe mensen het met minder moeten doen was een goede “eye opener” voor ons allemaal.

Rehana en Julia zijn die dag mooi thuis gebleven maar waren meestal van de partij als we op stap gingen in de buurt. Thuis ook erg veel leuke herinneringen gemaakt, van een etentje bij ons zwembad en mijn moeder die Julia in bad deed, of mijn tante die zich moest verkleden vanwege kleine “boer” ongelukjes 🙂 Erg leuk. Mijn vader had het erg druk. Aangezien ik 2 linker handen heb gekregen bij mijn geboorte heeft mijn vader menig klusje voltooid in huis 🙂 Goed aan het werk zetten, die Friezen! 😛 Alles ziet er nu toppie uit en zo kunnen we weer wat meer bezoekers verwelkomen 😉

Met Julia gaat het echt geweldig. De dokters zijn enorm te spreken over haar herstel en haar kinderarts noemt haar groeigang “fenominaal”. Dat is volgens mij een ander woord voor “ze ziet er goed uit!” 😀 We zijn erg trots en ze heeft al een behoorlijke onderkin 😉 Ze begint langzamerhand meer te brabbelen en kraait al aardig als we iets doen wat ze leuk vindt. Aan weerzijde schreeuwt ze ook aardig als iets niet 100% naar haar zin is 😉 Het moet precies zo en NIET anders. Maar dat heeft ze vast van de kant van Rehana’s familie. Ik was vast nooit zo.. *ahem!* 😉

Hierbij even weer een foto van de kleine doerak (vreemd woord eigenlijk, net opgezocht: komt uit het Russisch van “domkop of dwaas”, nemen we terug dus, want dom is ze niet) / dreumus (niet een minder vreemd woord, maar toch maar niet opgezocht) en echt een klassieker voor de trouw-fotos van later 🙂